Net niet…

Voor diegenen die de wedstrijdverslagen trouw lezen is het inmiddels bekend dat er een nieuw herenteam gevormd is. In de aanloop naar onze vorige wedstrijd, De IJsselregatta, hadden we in onze enige training het idee geopperd om ons als team ook op te geven voor de Lingebokaal van 7 november. Alleen wilden we dan wel in een gladde vier en niet in een C4, er moeten uitdagingen blijven.

Diegenen die echt oplettend zijn, zullen zich nog wel herinneren dat we nogal wat aanspraak hadden voor de start. Zo lag er voor de start ook een wedstrijd equipe van roeivereniging Honte bij ons in de buurt die druk bezig was om Daventria, de organiserende roeivereniging van de IJsselregatta, over te halen om op 10 oktober mee te doen aan de Abeelenrace. Als lokmiddel werden er Zeeuwse Bolussen en mosselen in de strijd gegooid. Waarop er natuurlijk weer iemand bij ons in de boot was die het niet laten kon om te vragen of dat aanbod alleen voor Daventria gold of ook voor De Helling! Gelukkig werd daar geen onderscheid in gemaakt, dus ontstond er al snel een discussie bij ons aan boord. Wat zou het verstandig zijn om aan die race mee te doen om zodoende te kunnen kijken waar we stonden en wat we eventueel zouden moeten verbeteren om een mooie tijd neer te zetten tijdens de Lingebokaal.

De Abeelenrace wordt gehouden tussen Vlissingen en Middelburg op het kanaal door Walcheren over een afstand van 5 kilometer.

Dus vol goede moed zijn wij begonnen in de Merveille want ondanks dat het een ‘oefen’-wedstrijd zou worden voor ons wilden we natuurlijk wel een serieuze tijd neerzetten. Echter wat in de C4 heel goed ging en waar we redelijk mooi door het water dachten te gaan werden we bij de Merveille even met de neus op de feiten gedrukt en was er toch iets meer onbalans in de boot dan we hoopten. Verder bleek al snel dat Hans helaas niet van de partij kon zijn. Gelukkig vonden we in Andre Veltman een mooie invaller die heel toevallig ook al de elfstedentocht met ons geroeid had.

Terwijl de datum van de wedstrijd steeds dichterbij kwam bleef het maar onduidelijk in welke heat we zouden moeten starten. Aangezien we erg veel zin hadden in de Zeeuwse mosselen wilden wij natuurlijk de laatste heat zodat we meteen na afloop met de knieën onder tafel konden. En ondanks de belofte dat deze indeling een week van tevoren bekend zou zijn bleven we geruime tijd in het ongewisse. Op donderdag maar eens een belrondje gedaan onder het wedstrijdcomité maar dit leverde helaas ook niets op. Gelukkig op vrijdagmiddag werd dan toch nog de indeling bekendgemaakt en zaten wij ook nog eens in de laatste heat en was er een start veld van 7 boten. Leuk we hadden dus wat tegenstanders. Nu kon er niets meer fout gaan en wat zouden die mosselen ons lekker gaan smaken.

Nog een voordeel van de late start was dat we op een christelijk uur konden vertrekken, inmiddels was wel het besef gekomen dat Middelburg 2 uur rijden was, 2 uur rijden voor 20 minuten roeien?? Maar we zouden na afloop gezellig met z’n allen aan de mosselen gaan. Om de lange rit nog wat aangenamer te maken had Bas weer voor de catering gezorgd die we dit keer halverwege genuttigd hebben.

Bij aankomst had Honte een mooi stuk weg afgezet waar de botentrailer geparkeerd mocht worden en waardoor we ook nog eens relatief dichtbij het vlot stonden. Marlies gauw eropuit gestuurd om ons in te schrijven en om ons op te geven voor de warme hap (lees, mosselen). Tevens kon ze meteen de stuurliedenvergadering bijwonen, wat niet geheel overbodig was aangezien er tijdens het oproeien en net na de finish een brug gepasseerd moest worden die we alleen konden passeren door achterover te gaan liggen in de boot. De wedstrijd wordt dan ook omschreven als een roeiwedstrijd die de aangewezen gelegenheid is om de roeitechniek en uithoudingsvermogen te testen. En dat we de instructies echt serieus moesten neem bleek wel toen er een dubbel twee van een andere vereniging half gezonken uit het water kwam waarvan de boeg totaal vernield was. Dit team bleek zeer ongelukkig met de boeg tussen de dukdalven terecht gekomen te zijn.

Bij terugkomst van Marlies kregen we echter wel een tegenslag te verwerken. Dit keer was ons materiaal dik in orde echter bleken er geen mosselen te zijn.

Dan maar snel de boot te water en oproeien naar Vlissingen. De val brug was inderdaad echt een val brug en naar het schijnt voor enkele tegenstanders een vervelende ervaring geweest te zijn. Wij kwamen er vlekkeloos onder door dus dit gaf de burger moed. Het oproeien gebruikt om wat oefeningen te doen om  goed met de slag bij elkaar te komen en om de o zo belangrijke balans in de boot te krijgen. En met een lekkere bries schuin van achteren stoven wij op Vlissingen af.

In Zeeland doen ze kennelijk ook dingen anders, zo is het gebruikelijk dat de snelle boten als eerste starten. Een boord 8 gaat dus altijd als eerste van start en de skifjes als laatste. In de Abeelenrace dus niet en daardoor startten wij als voorlaatste en hadden we direct achter ons een boord 8.

En dan natuurlijk onze wedstrijdtechniek, niet geheel onbelangrijk. Wat was ons doel, natuurlijk de roeitechniek testen, maar hoe snel wilden wij die 5 kilometer afleggen. Om een beetje geloofwaardig over te komen moesten we toch rond de 2 minuten roeien over 500 meter. Dan zouden we rond de 20 minuten weer in Middelburg zijn. De wind die ons tijdens het oproeien lekker vooruit hielp was nu natuurlijk wel tegen en hij was best fors. We streefden dus naar een eindtijd rond de 20 minuten, maar de 8 voorblijven zou ook fantastisch zijn, maar is dat ook verstandig? Unaniem besloten we om toch maar te focussen op onze eigen race en onze eigen tijden.

Marlies loodste ons weer super door de wedstrijd en zoals we inmiddels een beetje gewend zijn kregen we steeds nieuwe aandachtspuntjes doorgegeven om de Merveille als een speer over de Zeeuwse wateren te laten glijden. Zoveel mogelijk aan stuurboord wal om een beetje in de luwte te varen gingen we lekker vooruit en al snel hadden we de eerste tegenstander te pakken. Een kwestie dus van volhouden en lekker door blijven trappen. In de flow ging ons slagtempo toch iets te ver omhoog en in plaats van 24 slagen zaten we regelmatig op 26. Helaas gaf dit ons niet meer snelheid, dus was het een kwestie van steeds maar weer te zakken in tempo.

Bij de laatste kilometer zat de 8 nog steeds achter ons, ze waren wel iets ingelopen maar er nog niet voorbij! Die laatste kilometer zouden we dat toch ook niet laten gebeuren, dus nog even iets meer op de benen en de laatste 500 meter nog een eindsprint bleven we de 8 voor. En kwamen wij met een tijd van 21:01:96 over de finish. Een tweede tijd ongecorrigeerd en gecorrigeerd moesten wij helaas ook 1 ploeg op 4 seconden voor laten gaan. Dus net geen blik, maar wel een mooie ervaring rijker plus een hoop geleerd.

En dan die mosselen, na afloop hebben wij heerlijk mosselen gegeten in hartje Middelburg in een van de vele restaurantjes die Middelburg rijk is!

Andre, bedankt voor het invallen. En Marlies wederom bedankt voor je stuurman kunsten en het goede coachen van ons tijdens de race.

Helling heren2