Het regende zon

Arme Tea en Teus. Na weken minutieuze voorbereidingen (de tocht werd per fiets afgelegd om alles te checken) vertrekken we gemankeerd per trein naar Gorinchem. Een roeier moest afzeggen wegens familieomstandigheden, een ander vindt de weersvoorspellingen te slecht en een derde (ik) heeft een dubieus humeur omdat ze het eigenlijk ‘gekkenwerk’ vindt om te gaan roeien. De beelden op het journaal liegen er dan ook niet om op vrijdag 4 september: onweer, zware windstoten en buien. Veel buien. Maar we hebben buiten de waard gerekend. Ons organiserende koppel blijkt over buitengewone voorspellende gaven te beschikken. Het is gewoon een kwestie van vertrouwen hebben. Zodra we bij de roeivereniging in Gorinchem onze koffie op hebben, komt een waterig zonnetje door. En dat blijft bij ons tot een uur of vier. Tussendoor hebben we op de Linge een ontspannen tocht in twee gehuurde wherry’s en vermaken Ennie, Neeltje, Roelfke, Teus, Tea, Marion, Rudy en Sandra zich opperbest. Wel hebben we enige zorgen of we de genuttigde calorieën (taart bij de koffie in Spijk en een weelderige lunch bij Leerdam) wel een beetje compenseren met ons gesport. Maar wie maalt erom na een dag in prettig gezelschap in de buitenlucht, op de mooiste rivier van Nederland en ook nog een culturele uitspatting in de beeldentuin Land en Beeld in Asperen tussen de middag?

Al dit geluk moeten we op de terugweg wel een beetje bekopen. De zwartkijkers krijgen alsnog gelijk en kleddernat en verkleumd komen we aan in Gorinchem. Maar ach, een beetje roeier is niet van suiker. We eten nog een krentenbol in de trein, stappen thuis onder de warme douche en bekijken de foto’s. In heel Nederland heeft het de hele dag verschrikkelijk geplensd. Maar wij hadden twee engeltjes – we noemen ze Tea en Teus – die bijna de hele tocht de donkere wolken wisten weg te blazen. Een dag die de titel verdient van het prachtige nummer van Ellen ten Damme: “Het regende zon.”

Sandra van Kampen

Foto's van deze geweldige tocht zijn te bewonderen in het fotoalbum.