De Elfstedentocht (Alvestedetocht) is denk ik de meest beruchte lange afstandsschaatstocht op natuurijs. Vanwege de afstand en het heroïsche karakter wordt de Elfstedentocht ook wel “De Tocht der Tochten” genoemd en zit iedere Nederlander bij de eerste nachtvorst met spanning te wachten op de beruchte worden "it giet oan". Minder bekend zijn de Elfstedentochten die per Oldtimer, motor, fiets of wandelend  gedaan worden. En helemaal onbekend onder de gemiddelde Nederlander is de tocht per roeiboot.  De Elfsteden Roeimarathon is een jaarlijkse roei-estafette die sinds 1984 gehouden wordt. Deze roeivariant van de Friese Elfstedentocht wordt gehouden op de vrijdagavond, –nacht en zaterdag na Hemelvaart. Jaarlijks doen er ca 100 binnen – en buitenlandse ploegen mee, samen goed voor 1100 deelnemers. En deze deelnemers binden met elkaar de strijd aan om de route van 210km als snelste af te leggen (of om een clubrecord te verbeteren).

Stoere mannen

Zoals wel bekend onder de Helling-roeiers hadden we ook dit jaar weer een team dat  de eer van de vereniging hoog moest houden. Echter deden we dat dit keer voor het eerst met 6 roeiers ipv de gebruikelijke 12.Ons team bestond uit Bas (onze chef-kok en  cateraar), André (mister Elfstedentocht himself), GijsJan, Jeroen, Hans en Rinke. Waarschijnlijk hebben andere clubleden ons de afgelopen weken/maanden geregeld op het water waargenomen om onze meters te maken en ons klaar te stomen voor de tocht. Minder bekend is dat er nog 2 Hellingers meededen met de Roeimarathon, Fransje en Marlies deden samen mee met de Dutchies, een samengesteld damesteam uit verschillende verenigingen. Beide teams waren weken van te voren bezig met de voorbereidingen, etappes bepalen, bootindeling, eten, een privé-chauffeur(Jappie, bedankt voor de geweldige steun en goede zorgen voor ons) en alles wat er meer bij komt kijken en dat is best veel.

Boot gereed

En dan na al die maanden van voorbereiden vertrokken we vrijdag 15 mei in opperste stemming richting Leeuwarden. Daar aangekomen eerst de boot gereed gemaakt en laten keuren of we aan alle regels voldeden. Gelukkig kregen we onze  goedkeuringssticker en mochten we dus van start. Eerst nog even een heerlijk bord pasta naar binnen werken om een goede bodem te hebben, om vervolgens het eerste team te laten instappen voor het oproeien naar de start.

Team gereed

Het startschot voor de tocht klonk op vrijdagavond om 19.56 uur in de Leeuwarder Prinsentuin (iets vroeger dan normaal). Achtereenvolgens startten de wedstrijdroeiers, de veteranen, de mixed teams en de damesteams. Vervolgens startten de ploegen in de buiten categorieën met respectievelijk zes of zelfs maar drie roeiers per ploeg.  De Dutchies gingen om 20.00 uur van start en de heren mochten hun avontuur beginnen om 20.13u.

Pittige meren

De tocht ging vervolgens via Bartlehiem richting Dokkum waar de eerste officiële stempelpost was. Daarna terug naar Bartlehiem. Tijdens deze etappes hadden we zelfs nog supporters langs de kant om ons extra te motiveren (De ouders van Bart, zijn nicht en de vader van André). Dit resulteerde dan ook in een goede start en de eerste etappes werden sneller afgelegd dan we hadden ingeschat, maar een beetje voorsprong opbouwen is nooit verkeerd. Na Bartlehiem was de nacht al echt ingetreden en ging het via Oudekerk, met een overdwarsliggende voorganger, terug naar Leeuwarden. En vergezeld door Witte Wieven boven het water bleef de spirit er in deze etappes goed inzitten.  Vanaf Leeuwarden werd de ronde langs de elf steden voortgezet via Sneek, IJlst en Woudsend. Inmiddels kwam de wind ook opzetten en werd het zwaarder om ons snelle tempo vast te houden.  Na 9 uur en 15 minuten werd Sloten bereikt, na een pittige oversteek over het Slotermeer waar GijsJan en André vakkundig overheen staken en zodoende andere teams konden passeren.  Na Sloten nog een keer het Slotermeer over richting Balk en helaas stak de wind steeds feller op uit vanuit het zuidwesten.  Na Balk een paar zeer smalle slootjes, de Luts, waar Bas en Jeroen er flink aan moesten trekken. Daarna vervolgde de route zich via de Morra naar Stavoren en kregen we te maken met een ruimende wind die ons nu flink parten ging spelen. Hans en Rinke hadden het dan ook zwaar op de Morra met wind recht van voren en golven die spontaan onze boot inliepen ondanks de extra bescherming. Na de oversteek werden we gelukkig opgevangen door onze supporters van de vorige avond met warme koffie en overheerlijke Friese lekkernij.

Whatsup?

Ondertussen werd er vanuit onze volg auto flink ge-whatsapped met onze dames. Waar waren zij en hoe ging het met hen en visa versa. Onze dames lagen nog steeds flink voorop, maar lagen wel achter op hun grote concurrent uit Zwolle.De route ging na het passeren van Stavoren verder via Hindelopen, Workum, Bolsward op naar Harlingen, waarbij de etappe van Grauwe Kat naar Harlingen een hele zware was voor Bas en Jeroen met alleen maar tegenwind en geen enkele mogelijkheid om een beetje uit de wind te varen. Hierna nog twee stempelposten , Franeker en natuurlijk de laatste Leeuwarden. De laatste etappes gelukkig weer wind mee en liep het tempo weer wat op. 

Finish!

Uiteindelijk bereikten wij om 17.30 uur de finish, na 21 uur en 17 minuten. Deze tijd leverde ons uiteindelijk een 30ste overall plaats op en natuurlijk het felbegeerde Elfstedenkruisje.  Onze dames kwamen met hun team ruim een uur eerder binnen, 16.15 uur en een roeitijd van 20 uur 15 minuten. Met deze tijd werden zij uiteindelijk 15de! Hierna de boot weer gereed maken voor transport een heerlijke warme douche en na een overheerlijke warme pasta en paella werd de rit terug naar huis om 19.45 uur  aangevangen. Sommigen  hebben nooit meegekregen dat we überhaupt Leeuwarden verlaten hebben maar stonden 2,5 uur later, zeer verbaasd, naast de auto in Culemborg. 

Zie hier het fotoalbum vanhet mannenteam en hier het fotoalbum van de dames.