Al vanaf het begin van hun reis enige jaren geleden schreven Han en Carla hun reisverhaal in de waterkijker.
Na het beeindigen van de waterkijker gingen helaas ook de reisverhalen verloren. Nu met de nieuwe site zullen wij de 
verhalen weer met enige regelmaat publiceren

Met vriendelijke groet de redactie,

Finike  (Turkije) 24 november  (36.17.601 N 030.08.991E)

Merhaba Vrienden en watersporters,
            

We zijn terug in Finike, onze overwinterplek. We treffen weer een hoop bootjes die er de laatste winter ook waren. De schipperse duikt meteen weer in het sociale gebeuren. 
´s morgens om 7:30 start ze al met Yoga (nou, dan inspecteer ik nog een keer de binnenkant van mijn oogleden) om zich daarna te storten op Turkse les en All about food.
En natuurlijk op zaterdag naar de markt. Ook hier is helemaal niks veranderd. De mannen met de witten bonen zitten nog net zo rustig op hun klanten te wachten als vorig jaar.
Er is altijd een enorme aanvoer van verse groenten en fruit. En uitsluitend wat er in Turkije zelf verbouwd wordt. Dus geen fancy groenten zoals: witte of groene asperges,
sugar snaps of velsla. Maar wel radijs zo groot als je vuist. Spinazie, waarvan de bladen zo groot zijn als een slablad. En natuurlijk olijven is duizend en twee soorten. Heerlijk!!

Er wordt bijna niets geëxporteerd. Alles is voor de eigen markt. Maar ja, wat wil je ook met 70 miljoen Turken, die lusten wel wat. 
Het enige wat de grens over gaat zijn sinasappels naar de Arabische landen. Maar er is toch iets anders. 
Die mevrouw daar, daar op de hoek van de straat. Die hadden we nog niet eerder gezien. 
Op een krukje met op haar knieën een plankje met daarop ongeveer 10 filter sigaretten. 
Dit hadden we al tijden niet meer gezien. Wel in Azië, maar nog nooit in Turkije. Iemand die losse sigaretten verkocht. 

Het is voor ons een teken dat er in het land meer arme mensen leven dan je wellicht zou denken.
Ik mocht een foto van haar maken. Zou ik haar de tip geven dat misschien epileertangen aan de vrouw brengen ook wel een goed idee zou zijn?
Nee, geen goed plan!

Tijd voor de PV. Of te wel, de Persoonlijke Verzorging. Ga je mee naar de Hammam Han? 
Mohammed de profeet was van mening dat warmte de vruchtbaarheid vergrootte. Nu snap je waarom ik er als de kippen bij ben om mee te gaan. 
Daarom verzocht hij iedereen om regelmatig een bezoek te brengen aan de Hammam. 
Het betekent letterlijk in het Arabisch "verspreider van warmte". De Hammam was vaak gesitueerd naast de moskee en men bracht dus een bezoek aan de Hammam voor religieuze en lichamelijke reiniging. 
Net wat ik nodig heb! We konden kiezen uit: Scrub, Zeepmassage en Oliemassage. Doe mij alles maar, ik ga voor de full treatment!
Dat srubben moesten ze verbieden. Ik had bijna geen vel meer op mijn lijf. 

Maar de zeepmassage maakte alles goed. Een soort kussensloop wordt gevuld met zeep en water. 
Daar begint de masseur mee op me in te meppen. Een soort eenzijdig kussengevecht dus. Waanzinnig.
Na afloop voelde ik me net een baby’tje. En ..ongelofelijk vruchtbaar natuurlijk. 

De volgende middag op naar Celal, de kapper. Ik maak altijd een kraak helder tekeningetje van “hoe” ik het wil hebben. 

Hij kijkt er tijdens het knippen af en toe naar en schiet dan in de lach. Alle Turkse kappers kennen volgens mij maar één model:
Kort boven de oren en een toeffie op de kop.
Hier aan de Turkse zuidkust loopt het eerste lange afstand wandelpad van het land. Het Lycia Pad. Het is ongeveer 500 Km. lang en loopt van Fethiye naar Antalya. 
Het dankt zijn naam aan de Lyciërs die hier vroeger in deze prachtige streek woonden.
Het pad komt ook langs Finike en we wandelen er grote stukken van. Het is geen wandelpad met twee vingers in je neus. 
Het zit vol steile kliffen maar ook met baaien, olijfgaarden, stille dorpjes hoog op de bergflanken gelegen en prachtige panorama´s van de Middellandse zee. 

We lopen het pad aan de hand van de rood/witte markeringen en de korte beschrijving uit het boekje van Kate Clow. 
De route is wel een beetje op z´n Turks gemarkeerd. Soms denk je; nou een streepje minder kan ook wel. 
En soms denk je na een uur; zitten we nog wel goed?
Als je van dit soort wandelingen houdt, is deze echt een aanrader. 
Zeker in het vroege voorjaar. En .. internet staat er vol mee. Google: Lycian Way

Tijd om de rugzakken weer in te pakken. Op 4 december a.s. vliegen we via Istanbul en Dubai naar Perth in Australië.
Kerst vieren op het strand met de familie … daar hebben we ongelofelijk veel zin in!!

Vrienden, jullie zijn weer helemaal bij. 

Carla & Han
a/b Esperanza