Levkas (Griekenland) 3 november 2015 (38.49.98 N 20.42.78 E)

Kalispera Vrienden,

De afgelopen tijd zijn we langs de Ionische eilanden naar het noorden gepierewaaid. Door een zee van alle mogelijke kleuren groen, turquoise en blauw die ons tegemoet fonkelde.

De eilanden rijzen steil uit zee omhoog en zijn vaak veel groener dan de eilanden in de Egeische zee. Dat kan maar op één ding duiden: meer regen en vaak met onvoorspelbare onweersbuien. Wat een feest!

Het zijn heerlijke eilanden en op alle eilanden is het gewoon vakantie. Neem nou Zakhintos.

De Venitianen, die hier rond 1200 de baas waren, noemde dit eiland; “Fior di Levente” bloem van de Levant. Ze prezen de vruchtbaarheid van het eiland, de goede wijn en het liefelijke landschap en om de prachtige stranden gaven ze helemaal niks!

Nou, dat is anno 2015 wel totaal anders. De ene engelse pub na de andere met bezoekers die zo wit zijn dat ze bijna licht geven!

Of neem Cephalonia,  prachtige ankerbaaitjes en … ongelofelijk heerlijke lokale rode wijn.

Die wordt verkocht in 1,5 liter plastic flessen. Maakt ons niet uit! Een soort Spa rood, maar dan net ff anders!!

Of neem Ithaka, dat wordt beschouwd als het eiland van Odysseus, de held van de Odyssee. Het beroemde, ruim 2700 jaar oude epos. Waar de legendarische dichter Homerus zo zijn uiterste best op heeft gedaan. Een heerlijk eiland wat niks heeft met toerisme en waar we mooie wandelingen maken.

En dan Levkas. We scharrelen via verschillende ankerbaaitjes naar Levkas Town waar we de marina ingaan. Dit wordt onze “overwinter plek” 2015/ 2016. Tijd voor het landleven …de hardloopschoenen zijn al uit de kast!

En de Schipperse is al weer aan het socialiseren en helemaal into: Zumba, Pilates en Indoor bike!

Afgelopen week vielen we met onze neus in de boter.  Want 28 oktober, is de nationale feestdag van Griekenland. Ze noemen het “Oxi-day”  Of te wel de “Nee dag”

Op deze dag wordt herdacht dat de Griekse dictator generaal Ioannis Metaxas in 1940, tijdens de Tweede Wereldoorlog, een ultimatum van Benito Mussolini (een maatje van Hitler) om het Italiaanse leger toegang tot Grieks grondgebied te verlenen van de hand wees. Hij zei dus: Nee!

Alles, winkels, scholen, banken en overheidsgebouwen zijn gesloten. Op de dag zelf is er eerst een kerkdienst, hierna wordt er een krans gelegd bij het oorlogsmonument en er worden voordrachten gehouden door vast heel belangrijke mensen.

Hierna wordt er gezongen en is er een indrukwekkende optocht van schoolkinderen, kinderen van sportverenigingen, padvinders en militairen. De kinderen hebben per school of vereniging allemaal dezelfde kleren aan en zwaaien met veel,  heel veel, Griekse vlaggen en het geheel wordt omlijst met vrolijke marsmuziek.

Als je het langs ziet komen wordt je er hartstikke vrolijk van!

En dan is het langzaam lunch tijd. Gelukkig zijn de restaurantjes en de terrassen niet gesloten (dat zijn de hele slimme Grieken) en strijken hele volksstammen neer op het centrale plein.

De zon schijnt, het is feest en er wordt feestelijk gegeten en gedronken. En dat werkt aanstekelijk. Als de Grieken het doen doen wij mee!

We bestellen twee heerlijke Alfa biertje van de tap en een heerlijke “Riganáda”

Een soort geroosterd brood, ingesmeerd met olijfolie en belegd met geitenkaas, tomaten, olijven en oregano … zo uit de oven. Jammy!!

En je hoort het ons echt niet zeggen… en zeker niet als we nu om ons heen kijken:

Je kunt het echt wel zien: Die Grieken hebben echt steun nodig!

Nee hoor, ons hoor je niet!

We dachten dat we alle soorten natuurgeweld van moeder aarde zo onderhand wel hadden meegemaakt

Op Grenada in de Carieb, had de orkaan Ivan ons bijna te pakken. In Key West zijn we getroffen door de bliksem. Op Tonga sleurde een tsunami behoorlijk aan de Esperanza maar we lagen gelukkig aan een mooring in een diepe lagune. Maar een aardbeving?

Wellicht hebben jullie het in de media meegekregen maar afgelopen dinsdagmorgen is Levkas getroffen door een knots van een  aardbeving met de kracht van rond 6.1 op de schaal van Richter. We wisten echt niet wat ons overkwam en wat we zagen was gewoon bizar. Grote gebouwen stonden als het ware te rillen alsof ze het koud hadden. Bomen zwiepten heen en weer alsof een wind woei met orkaankracht, terwijl het blad stil was. Er trok een enorme vloedgolf door de haven en de steigers leken wel op een vloerkleedje wat werd uitgeklopt.

En toen brak er paniek uit. We zagen iedereen vanuit de gebouwen de straat op rennen. Kind en hond onder de arm en de smartphone aan het oor. Maar … de telecommunicatie was er even niet.

Scholen en overheidsgebouwen werden de rest van de dag gesloten. En dit had wel weer een grappig gevolg want opeens waren de parken en de terrassen overvol.

Er is een hoop schade aan gebouwen en wegen en twee mensen zijn omgekomen door vallend puin.

Nu, een paar dagen later pakken de Grieken en wij dus ook, het gewone ritme weer een beetje op. Vanmorgen op de markt was het nog wel het onderwerp van gesprek, tenminste voor zover we dat kunnen volgen. Want er echt alles van begrijpen? Dat kunnen we wel schudden.

En een aardbeving? Die kan er dus bij op het lijstje. Maar … liever niet nog eens!

Vrienden, jullie zijn weer helemaal bij.

M.vr.gr.

Carla & Han

s/v Esperanza