Auckland (Nieuw Zeeland)  26 november 2017  (36.84’11” S 174.76’10”E)

Iaorana, Vrienden,

Je vaart een stukkie -7 dagen vanaf Acapulco - maar dan heb je ook wat!  Frans Polynesie!

118 eilanden verspreidt over meer dan 2000 Km. waarvan er maar 67 bewoond zijn. En natuurlijk allemaal; Viva La France !!

Even waren we vergeten hoe mooi en overweldigend de natuur en vriendelijk de  mensen hier zijn. Hoge groene grillige bergen, bloemen, palmbomen en strandjes. Het is weer ongelofelijk mooi om het te zien en er weer midden in te staan!

Je kan er niet omheen, de Tiara.  Je ziet het overal. Als print op kleding. Op bierviltjes (natuurlijk valt dat de schipper op!)  Op de vliegtuigen van Tahiti Air. Boven het oor bij zowel vrouwen als mannen.  

Voor de Polynesiërs is de bloem het symbool voor schoonheid en sensualiteit! De schipperse loopt al dagen rond met de bloem boven haar oor. Nu nog een rieten rokje en het komt helemaal goed met haar. Geweldig!!

En, gebeurd er nog wat aan boord in die 7 dagen op zee?  Eigenlijk te veel om op te noemen!

’s Avonds na het diner, drinken we nog een kop koffie en daarna maken we een inspectie rondje over dek - zijn we zo gewend aan boord van de Esp - en gaan dan op weg naar de Astor Lounge, dat is een soort theaterzaal. Bijna elke avond treed daar de Astor band op en die spelen werkelijk de pannen van het dak.

Elke avond heeft wel een thema: Grieks, Out of Africa, Fiesta & The Soul Train. Life muziek,

zang en dans.  Een super show, zomaar voor je neus!

Nu had de schipperse twee weken geleden in de “Your Daily Programme” gelezen, tussen de activiteiten: Card players get together, Carpet Bowls, Yoga Style Stretch  & Killer Darts  in: Astor Sing a-long!  Jullie kennen haar.. zij erop af. Gezellig, musical liedjes zingen met de band.

En plotseling was daar in het krantje de aankondiging;  It’s showtime tonigt: “Astors’s Got Talent”   De kans op een internationale doorbraak voor de  Sing a-longs?

Elke gast die ook maar een kunstje kon vertonen werd hiervoor uitgenodigd. Het was een geweldige show van cabaret (waar we niet veel van begrepen) muzikanten, goochelaars en jongleurs, waarbij natuurlijk weer van alles mis ging. Heerlijk!

Echter, het luidste applaus was voor het zangclubje van de schipperse. Maar ja, die hadden ook het vaakst geoefend. De aanbiedingen lopen binnen. Zelfs de Kapitein wilde er graag mee op de foto!

En doet de bemanning van de Esperanza nog iets huishoudelijks? Helemaal niks, naks, noppes!!

Dat zou onze Cabin Steward Patrick ook helemaal niet goed vinden want dan zitten we in zijn wijk. Patrick’s wijk bestaat uit 18 naast elkaar gelegen 2 persoonshutten op het Atlantic dek.

Patrick is 35 jaar en komt uit Bombay (India). Hij werkt sinds 2006 voor deze Cruise maatschappij. Is er begonnen als bordenwasser. In zijn vrije tijd hielp hij zijn vriend met het schoonmaken van hutten. Na twee jaar werd hij bevorderd tot Housekeeper.

En dat was voor hem al heel wat, zegt hij. Toen mocht hij gangen stofzuigen, toiletten schoon maken en trapleuningen en spiegels poetsen. Vervolgens mocht hij de hutten van de officieren schoonmaken. Na een jaar werd hij bevorderd tot Cabin Steward.

Hij verteld;  ik heb bijna geen schoolopleiding. Echter, in India spreken we bijna allemaal goed Engels en dat is mijn geluk. Want de betere banen aan boord zijn die waarbij je dagelijks in direct contact bent met de gasten.

Hij verteld verder dat hij zijn familie en vrienden enorm mist. Zijn contract duurt steeds zeven of negen maanden. 7 dagen per week 10 uur per dag!  Daarna heeft hij 2 maanden vakantie en hoopt daarna weer opgeroepen te worden  voor een nieuw contract

Patrick houdt onze hut geweldig bij. We krijgen 2x per dag schone handdoeken en badmat indien gebruikt. Hij ruimt 2x per dag onze hut op. Absoluut nodig! We krijgen 3x per week schoon beddengoed. En ’s avonds na het diner zijn de gordijnen gesloten, ons bed opengeslagen, sfeerverlichting aan en een snoepje op ons kussen! Wat wil een mens nog meer?

Hoorde ik nu de schipperse laatst in haar droom praten: “Kunnen we Patrick niet meenemen naar de Esperanza?”

Adelaide  (Australië)  4 december 2017  (34.92’10” S 138.60’12”E)

G’day Vrienden,

We laten Auckland achterons en gaan boven het Noord eiland van NZ  langs en dan pal west naar Australië, waar we, na drie dagen op zee, Port Jackson binnen schuiven. De enorme baai waar Sydney aan ligt.

Eerst passeren we het Sydney Opera House, het architectonisch hoogstandje van de Deen Jorn Utson. Het icoon, onlosmakelijk met de stad verbonden. Maar zo is het niet altijd geweest. Halverwege de bouw is de Deen gedesillusioneerd naar huis gegaan. De inwoners van Sydney vonden het ontwerp maar niks, het ging ver over budget en ze hadden helmaal niks met opera! Maar tijden veranderen. Het gebouw met het schelpendak is Sydney!!

Het is het waanzinnig om zo een stad binnen te glijden. Je kijkt je ogen uit. Watertaxi’s scheren over het water. Afgeladen ferry’s en … zeilbootjes! En niet van die lullige. Er wordt namelijk al hard getraind voor de beroemde Sydney - Hobart zeilrace op 2e kerstdag a.s. (Boxing day).En daar de  Harbour Bridge. Zijn troetelnaam; The coat hanger. Maar dat zien we er niet zo in. Een paar grappige feiten er over: Op warme dagen zet de brug 18 cm uit. Voor een verflaag - grijs, want een andere kleur was er in 1932 niet voorhanden - is 80 duizend liter nodig!En …. je kan hem ook beklimmen! Je krijgt dan een speciale overal aan, je wordt aangelijnd, getest op alcohol en drugs en je moet je (film) camera inleveren! O ja, en het kost je 300 dollars p/p. En …ze zijn maanden volgeboekt!  Bent u daar nog?

Sydney  is een heerlijke stad, gebouwd op de heuvels rond het water met heel veel groen, mooie doorkijkjes naar de baai beneden en op de heel veel plekken zomaar boem opeens: kunst. Waar je gewoon vrolijk van wordt!

En waar we ook kijken: Regenboogvlaggen. Drie maanden geleden is er namelijk en landelijk referendum gehouden met de vraag aan de bevolking over “same sex mariage” Twee weken geleden was de uitkomst: meer dan 60% van de Aussies hebben Yes ! gestemd. De wetten worden nu gewijzigd en met Kerst kunnen de eersten paren trouwen. En dat is hier een complete aardverschuiving. Want de Aussie zijn o zo behoudend!

En hoe zit dat met de Sex, Drugs & Rock and roll aan boord van de Astor?

Nou, over de eerste kunnen we kort zijn; de gemiddelde leeftijd van de gasten aan boord is 74. Dus “ het”  gemiddelde  per week scoort vast niet hoog. Al doen de schipperse en ik nog zo ons best!

Met de laatste gaat het daarin tegen weer prima. Want er hoeft maar in het programma te staan:

“ The band invite you to grace the dance floor” En het is bomvol!

Echter, bij “Drugs” moet ik toch wat langer stil blijven staan. Dat had je niet gedacht hé!!

Ons vertrek uit Sydney werd wat vertraagd. Op het moment dat de trossen losgemaakt moesten worden verscheen er een politie helikopter boven het schip en maakte een rondje. Iedereen aan dek dacht: ze zwaaien ons uit! Nou nee, dat ding ging niet meer weg.

Er doken uit alle hoeken en gaten zwarte auto’s op die met piepende remmen bij de valreep stopten. Het leek wel een film. Gebeurd dit echt? Hallo, hier zijn allemaal oudjes aan boord!!

Even later werden vier, voor ons bekende medepassagiers, geboeid afgevoerd! Je gelooft je ogen niet! Uiteraard kwam de roddelmachine razend snel opgang.

Wat bleek, de vier gasten bleken koeriers te zijn en hadden op Tahiti ongeveer 60 kilo drugs aan boord te hebben gebracht, bestemd voor de Australische markt.

Hoezo, een saai leven hier aan boord van een cruiseschip?

Vrienden, jullie zijn weer helemaal bij!!

See you!

Carla & Han

m/s Astor