Torredembarra (Spanje) 12mei  2017 (41.08.3N 01.24.15E)

Hola Vrienden, 

We waren, tenminste dat gokken we, een dikke 20 jaar geleden een lang weekend in Barcelona.

En aan het eind van de Ramblas lag toen een jachthaventje. Daar konden we toen zo naar binnen sjouwen en over de steigers lopen. Zou het niet wat zijn als we hier zelf eens een keer lagen?

Nou, dat jachthaventje is inmiddels een hele chique haven geworden met een portier, een heus clubhuis en dito prijzen. Maar … we liggen er met een bruisende stad voor de boeg.

Geef de schipperse een stadsplattegrond en je bent lost! Alle must see dingen (ook die van toen) worden er op aangekruist. Loop je mee? Wellicht een en al herkenning?

Gaudí gebruikte graag de kleuren blauw, groen en geel. Voor hem symboliseerde dat geloof, hoop en liefde. 

Op naar: Casa Batlló.

Een huis als een kunstwerk gebouwd door Antoni Gaudí voor textielbaron Josep Batlló. Net

als bij het even verderop gelegen Casa Milà is hier niets hoekigs, maar alles is golvend en afgerond net als de golven van de zee. Dat spreekt ons natuurlijk wel aan!!

De wachttijden om ook binnen te mogen rondkijken is iets meer dan een uur.. weet je wat? We wandelen door naar Park Güell. Gelukkig hebben we lunch mee! En .. ze hebben daar bankjes zat om het op te eten.

Dit park was een initiatief van Eusebi Güell die het park als privé park bij zijn bouwproject van 60 villas had bedacht. De bouw ervan begon in  1900 maar in 1914 stopten ze er maar weer mee toen ze in de gaten kregen dat de verkoop van de huizen een ramp zou worden.

Uiteindelijk zijn er maar 2 huizen verkocht waarvan er een aan Gaudí zelf. Hij heeft er 20 jaar in gewoond. Sinds 1923 is het park eigendom van de gemeente Barcelona.

Tijd om terug te gaan naar ons bootje. Want een ding valt ons op: “Wat doen al die honderdduizend andere toeristen in Barcelona?” Ongelofelijk wat een hoop mensen!

Eigenlijk te veel voor het mooie.

Morgen schuifelen we even niet samen met hun.

Op naar de Sagrada Familia. (Heilige Familie). Ook weer zo´n kunstwerk van Ome Gaudí.

Alle passie en liefde voor architectuur en kunst heeft Gaudí in deze basiliek gestopt. Het was zijn grootste project ooit en hij werd er ook helemaal in meegezogen.

Zo nam hij in 1914 geen andere opdracht meer aan en hij wijdde zijn laatste jaren van zijn leven aan dit project. Sommigen beweren dat hij zelfs enige tijd op de bouwplaats gewoond heeft. Tot op de dag van vandaag wordt er nog steeds aangewerkt en wordt verwacht dat de kerk pas rond 2030 afgerond zal zijn. Dus de kunnen nog even!!

We kriskrassen bijna dagelijks door de wijk El Gotic. De wijk die dicht tegen de Ramblas zit aangeplakt. Steeds weer via een andere weg naar de Carrefour! We vinden het in heerlijk in deze wijk. Smalle straatjes, waar bijna geen zonlicht komt met gotische paleizen, pakhuizen met daarin bijna verborgen winkeltjes. Plaza St. Jaume met zijn cafeetje die wel twee tafeltjes en zes stoelen op de stoep heeft! Die ons vaak weet te verleiden met een koude serveza en een strakke vino tinto voor de schipperse. En we kunnen er natuurlijk niet omheen. Als we in de kuip zitten, met de benen omhoog, zien we hem als staan aan het eind van de Ramblas: Columbus!!

Het bijna 70 meter hoge bronzen standbeeld op een halfronde wereldbol dat ons aan het nieuw ontdekte gedeelte van de wereld herinnert.

Met zijn rechterarm wijst hij, op een symbolische wijze, de route naar Amerika, maar eigenlijk wijst hij naar Palma de Mallorca. Om naar Amerika te wijzen zou het beeld omgedraaid moeten worden richting de Ramblas.

Een ander verhaal is dat Columbus weliswaar naar Amerika wijst, maar dan via de zeeroute. Anderen beweren dat Columbus naar het Italiaanse Genua wijst, de vermeende geboorteplaats van de ontdekkingsreiziger.

Hoe dan ook, leuk om te weten is dat de grootte van de wijsvinger van Columbus eigenlijk uit verhouding tot de rest van zijn lichaam is: de vinger meet 10 centimeter langer zodat de hij beter vanaf de straat te zien is.

Het was heerlijk om weer in Barcelona te zijn. Zeker met je eigen bootje dat heeft toch wel wat. Want het was, na een middag de toerist uithangen, heerlijk om je terug te kunnen trekken in je eigen huis. Echter, na de dikke week zijn we dat bruisende, drukke en de herrie van de stad en al die schuifelende mensen meer dan zat. Tijd om te gaan.

En het leuke is: Columbus wijst ons al waar we heen moeten: Mallorca!!

Vrienden, jullie zijn weer helemaal bij!

Carla & Han

s/v Esperanza