Cephalonia (Griekenland) 21 september 2015 (38.18.06N 20.36.09 E)

Kalimera Helling vrienden & Watersporters

Vanuit Kalamata, waar we Esperanza voor ons bezoek aan Nederland hadden geparkeerd, pierewaaien we langzaam, aan de westkant van de Peloponnisos, naar het noorden.

We proberen zo veel mogelijk baaien en plaatsjes uit te zoeken waar we voor anker kunnen gaan. Want het “Med moor” zoals ze dat noemen; met de kont naar de kade en voor het anker uit, is nog steeds niet onze favoriete manier van afmeren. En dat zal het nooit worden ook!

Soms hebben we een mooie lopende wind en soms is het zo glad als een spiegel.

Je zou bijna gaan denken dat dit geen zee is waarop we zeilen. Toch houden we het weer strak in de gaten.

Echter, op onze tocht naar  Katakolon zaten wij, maar ook de Hellenic National Meteorological Service, er helemaal naast!

Na een uur draaide de wind van lekker mee naar vol op de kop. Net het echte leven. We woeien kompleet uit onze verschoning. Dit was niet gezellig meer. Na 40 mijl kruisen kwamen we met zout in onze liezen aan.

Maar … prima ankerplekje en wat smaakt dan dat biertje toch lekker!!

De Lonely Planet en het Marco Polo gidsje en zelfs de Pilot, waar toch serieuze nautische zaken instaan, waren het er allemaal over eens: Katakolon is de plaats van waaruit je het best het oude Olympia kon bezoeken, de geboorteplaats van de Olympische spelen!

Maar .. we hadden het ons nog zo voorgenomen: We gaan niet meer naar oude stenen kijken!!

Ach kom, met de bus is het maar een half uurtje. En als het niks is, zijn we zo weer terug.

In Olympia werden in het jaar 776 vóór Christus!! (kun je nagaan hoe oud die stenen zijn) voor het eerst de Olympische Spelen gehouden. Om de vier jaar kwamen Grieken uit alle hoeken van de Middellandse en de Zwarte zee naar hier om aan de wedstrijden deel te nemen. De Olympische Spelen werden in die tijd ter ere van de Griekse oppergod Zeus gehouden

In de begintijd stond er slechts één onderdeel op het programma: een hardloopwedstrijd. In de loop der jaren werden er steeds meer sportonderdelen toegevoegd. Veelal onderdelen die te maken hadden met het leven van een soldaat.

Het “Pankration” een vechtsport combinatie van boksen en worstelen. En het “Pentatlon”  

Een vijfkamp bestaande uit worstelen (daar waren ze schijnbaar erg gek op), hardlopen, verspringen, speerwerpen en discuswerpen. En niet te vergeten het Paardrennen.

Doordat er steeds meer onderdelen bij kwamen, duurde de spelen niet één maar vijf dagen. Drie dagen werden gebruikt voor de spelen, één dag voor het volgen van religieuze rituelen, en op de laatste dag kregen alle deelnemers een banket voorgeschoteld.

De winnaars van de verschillende wedstrijden werden beloond met een olijfkrans en genoten  veel aanzien. Beeldhouwers maakten vaak beelden van de winnaars

Langzaam aan kregen de Romeinen het voor het zeggen in Griekenland en werden de spelen minder belangrijk gevonden. Toen het Christendom de officiële religie werd van de Romeinen werden de spelen gezien als een Heidens feest. De Romeinse keizer Theodosius verbood daarom de spelen uiteindelijk in 393.  

Echter, één onderdeel had natuurlijk onze speciale aandacht als oud marathonlopers: het hardlopen!!

Zoals gezegd, de eerste Olympische Spelen  bestonden slechts uit één onderdeel: een hardloopwedstrijd over 190 meter. Wel een vreemde afstand trouwens!

Het evenement was alleen toegankelijk voor mannen. Vanaf 720 voor Christus waren alle atleten verplicht om naakt deel te nemen aan de Spelen. Dat loopt toch helemaal niet lekker!! Dit gebeurde niet alleen om het geslacht van de sporter te controleren, maar ook omdat de Grieken veel waardering op konden brengen voor de schoonheid van het menselijk lichaam.

Niet iedereen kon hier echter van meegenieten. Want voor vrouwen was ook het toeschouwen van het evenement verboden. Op de aarden wallen rond de baan konden makkelijk 30 tot 40 duizend toeschouwer zitten alleen voor scheidsrechters waren er stenen banken neergezet.

De Schipperse, zie gele pijl, trekt nog even (gekleed) een sprintje!!     

Eigenlijk was het een hele leuke dag, wel met een hele hoop oude stenen. En het past gewoon niet in je hoofd wat zich hier 1100 jaar lang heeft afgespeeld!

Vrienden, jullie zijn weer helemaal bij.

M.vr.gr.

Carla & Han

s/v Esperanza