Binnen onze roeiverenigingen zijn een aantal favorieten wedstrijden, de meest bekende is wel de Lingebokaal in Leerdam. Maar inmiddels is de Hart van Holland ook een wedstrijd die bij de Hellingers op het favorieten lijstje staat. Ook dit jaar deden we weer mee aan deze roeimarathon van 94 km dwars door het groene hart van Nederland voor C4x+ en C2x+ (estafette en integraal). Deze uitdagende roeimarathon werd op 16 april door twee teams van de Helling geroeid, beide teams in een mix formatie in estafette vorm. Het wedstrijd team bestond uit Afina, Emmie, Machteld, Marloes, Nienke, Bas, GijsJan, Hans, Jeroen en Rinke. Het tweede team deed mee voor de prestatie om de 94 km binnen de gestelde tijd uit te roeien en bestond uit. Ineke, Annette, Erika, Monica, Fieke, Peter V., André, Erik de Rijke, Jan Willem en Cees.

In alle vroegte

Het was weer een fantastische dag, die in alle vroegte begon in Culemborg en dan richting roeivereniging Viking te Utrecht. Daar snel de boten gereed gemaakt om voor 07.00 uur in te schepen en op te roeien dwars door Utrecht richting de Vecht. Verder was het een lustrum jaar dus extra speciaal. Ten opzichte van andere jaren waren de voorspellingen van het weer erg wisselvallig en had iedereen uit voorzorg genoeg droge kleren mee genomen. Tevens stond er enorm veel wind die je in een tocht dus altijd wel eens tegen hebt.

Kijk uit: hier komt de Helling!

Op de Vecht startte de eerste wedstrijdetappe welke eindigde in Breukelen. Een etappe waarbij ons wedstrijd team als laatste van start ging, met de vraag is dit tactisch voordelig of nadelig? Je kan alleen maar jagen en de rest kan zich aan je optrekken om je vooral voor te blijven. Als vanouds lieten we zien wie de Helling is, in een stevig tempo stampten ze 9 a 10 andere teams voorbij, wat een spektakel! Wel werden ze nog geconfronteerd met een oud Engelse Narrowboat die midden in het wedstrijd parcours ging draaien en daarmee de vrije doorgang blokkeerde.

Pas op: bukken!

Na deze etappe peddelden we door een schitterend smal vaartje richting het Amsterdam-Rijnkanaal, vooral voor de omstanders op de kant geeft dit leuke momenten. Vervolgens staken we het Amsterdam-Rijnkanaal over, waarna de tweede etappe volgde. Een etappe die vooral tegen de wind in was en waardoor het de zwaarste van de dag werd. Aangezien het een lustrum editie was, werd hier ook voor het eerst een sprint over 110 meter gehouden. Een sprint tegen de wind in, in een zware C4 is het best te omschrijven als afzien. Uiteindelijk werden we 3de in de sprint. Na lekker tegen de wind in gebuffeld te hebben en een heerlijke vlotte wissel werd de finish van de etappe bij roeivereniging Michiel de Ruyter in Uithoorn gehaald. De etappe naar Michiel de Ruyter kenmerkt zich met enkele lage bruggen waar je als roeier moet vallen. In een prestatie ploeg van Viking vergiste de stuur zich helaas een keer waardoor beide boegroeiers hun hoofden stootte. Bij de volgende brug werd er flink getwijfeld toen er door de stuur werd aangegeven dat deze brug ook zonder vallen gepasseerd kon worden, de boeg riep terug naar de stuur "alsof ik jou nou nog geloof". Achteraf had de stuur gelijk en werd de tocht veilig doorgezet.

Let op: ondiep water!

De derde etappe ging vanaf Uithoorn via de Amstel naar Ouderkerk aan de Amstel. Vandaar ging de route over de Bullewijk en de Holendrecht naar Abcoude. Waarna de tocht de Angstel volgde naar de finish van de derde etappe vlak voor de oversteek van het Amsterdam-Rijnkanaal ter hoogte van Nieuwersluis. Een zware etappe, de wind was nu gedeeltelijk mee maar door de bochten toch ook af en toe weer tegen. Verder kenmerkt deze etappe zich door de vele smalle en ondiepe vaartjes waardoor het roeien zwaarder wordt en er flink door getrapt moest worden.

O jee: daar komt de Helling!

Nadat we voor de tweede keer de oversteek over het Amsterdam-Rijnkanaal passeerden. Volgde de vierde en laatste wedstrijdetappe. Nu werd via Breukelen het groene hart van Nederland gerond. In deze laatste wedstrijd etappe werd nog even alles gegeven en hadden we geen genade met andere teams. Zoals we begonnen waren zouden we ook finishen en bleven we dus jagen op voorliggers om ze daarna met een tussensprint te passeren. Via de Vecht werd de finishplaats in Utrecht bereikt. Nog een keer wisselen waarna de laatste etappe (het uitroeien) werd ingezet richting de Weerdsluis.

O nee: het is genoeg.

De aloude traditie in de sluis tijdens het schutten is het welverdiende ijsje, echter doordat het weer minder was dan andere jaren werd die voor de verandering overgeslagen. Na de sluis ging het vervolgens via de Stadsbuitensingel weer richting de URV Viking. Hier werden de boten weer uit het water gehaald en op de botenwagen gelegd en nadat je gemiddeld 10 keer gestorven bent tijdens de wedstrijd voelt zo'n Hudson aan het einde van de dag vele male zwaarder dan aan het begin van de dag.

Ah lekker, he he!

De afsluiting was een welverdiende maaltijd, goed georganiseerd door URV Viking, en was het wachten op de prijsuitreiking.En uiteindelijk werd het wedstrijdteam 5de overall in een tijd van 6 uur en 5 minuten. Deze tijd was tevens goed voor een eerste plaats in het eigen wedstrijdveld van 8 wedstrijd teams! Als beloning een heerlijke taart die verdeeld werd onder beide ploegen. Ons andere Helling team kwam als 18de over de eindstreep in een nette tijd van 7 uur 8 minuten. Een ware prestatie, zeker als er 9 teams van de 40 uitgevallen zijn door het extreme weer!

Kijk hier in het fotoalbum!