Tofo  (Mozambique 11 februari 2016  (23.52.12 S  35.22.10 E)

Goeie morre Helling vrienden & Watersporters,

Via de “Tuinroute” die loopt langs de oostkust van Zuid Afrika, komen we langs baaien met oer Hollandse namen als Houtbaai - voor een zwem stop brrrrrr - Stilbaai en Mosselbaai.

Maar we  duiken nog een keer het binnenland in. We zien alleen maar wijngaarden zo ver je kijken kan. Dat gaat de goede kant op! We maken een stop in Stellenbosch (dat heb ik wel eens op een etiket zien staan!!) voor een wijnproeverij, jemig wat lekker! Ik blijf!

En dan, na meer dan 5 duizend kilometer door dit waanzinnig mooie land te zijn “Ge-husselbusseld”, komen we aan in Kaapstad! Het eindpunt van de reis.

Wat een heerlijke bruisende en kleurrijke stad, gesticht door Jan van Riebeeck. We blijven hier een weekje hangen. Je vindt er makkelijk je weg, maar wat wil je  ook met namen als; Strand, Dorps- en Houtstraat.

Het stadhuis zou zo op elk plein van een willekeurige stad in Nederland kunnen staan. Op de achtergrond ervan zie je een stukje (bij de gele pijl) van de Tafelberg. Leuk, als er zo’n wolk omheen hangt zeggen ze hier: “De Tafel is gedekt” .

En waar kwam Jan van Riebeeck vandaan?  Uit de stad aan de Lek waar ons hart ligt!!

In de Loney Planet staat dat je de berg (1095 mtr.) te voet kan beklimmen. Nou, dat hoef je tegen de schipperse maar een keer te zeggen. Echter, door een navigatie fout van de schipper kwamen we na 2 uur klim-klauteren uit bij het basisstation van de gondel! En ja, je hebt het helemaal goed;  je kan dus ook met een gondel omhoog!

In Zuid Afrika heb je twee officiële talen: het Zuid Afrikaans en het Engels.

Het Zuid Afrikaans is net een soort Jip en Janneke van ouderwets Nederlands wat hierop Kaap de Goede Hoop zo rond 1652 gesproken werd en aangevuld met woorden uit het Zulu.

Maar de twee officiële talen dekking absoluut niet de lading, want 24% van de bevolking spreekt Zulu en 18%  Xhosa. Deze laaste is verschrikkelijk leuk om te horen want deze mensen klakken contant met hun tong terwijl ze erg rap praten.

Dus als een Zuid Afrikaan een beetje langzaam praat kun je hem redelijk volgen. Echter, het leukste zijn de borden. Je moet gewoon glimlachen als je de teksten leest.

Trouwens we dachten altijd dat de naam “Kaap de Goede Hoop”  door de Nederlandse zeevarenden aan die hoge, in zee uitstekende rots, was gegeven. Nou, mooi niet.

De Kaap hete eerst; “Kaap der Stormen”. Echter, de Portugese ontdekkingsreiziger Bartholomeus Dias vond dat maar niks en veranderde de naam in “Cabo Esperanza” Waar heb ik die naam eerder gehoord?  Omdat, als hij zei dat zijn reis langs de “Kaap der Stormen” voer, hij bijna geen bemanning voor zijn schip kon vinden.

En .. de Nederlanders hebben dit weer omgedoopt tot  “Kaap de Goede Hoop”.

We hebben op onze reis door Zuid Afrika een waanzinnig mooi land gezien. Het kan bijna tippen aan Nieuw Zeeland. Echter, een land wordt gemaakt door zijn inwoners.

En hier gaat het kriebelen want 20 jaar na het afschaffen van de “Apartheid”  zien en voelen we een ongelofelijke sociale ongelijkheid tussen blank en zwart. Het is bijna stuitend! En dan te weten dat er van de 50 miljoen inwoners er maar 5 miljoen blank zijn.

In restaurants zie je bijna geen zwarte gasten, ja, alleen in de bediening en in de keuken. In de winkels achter de kassa en vakkenvullers zijn zwart. Maar ze zijn blij dat ze werk hebben want het werkeloosheid percentage van de beroepsbevolking is 28%!!!

Er stond een rondleiding in een “Township” op het programma. We vroegen ons af: moeten we dat nu wel doen? Blank, rijk, camera om de nek en kijken hoe deze mensen leven?

Jimmy, een bewoner en gids door het “Township” zei; doe het wel want de kosten, 12 Euro p/p, komen direct ten goede aan het lokale lagere schooltje. En daarom vinden de bewoners het prima!

Stel je voor; je hebt de oceaan, dan het strand, de boulevard en daaraan een enorme woonwijk van prachtige huizen met hoge muren erom heen met daarbovenop prikkeldraad met spanning erop.

Onze gids zei hierover; de blanken houden van hun privacy! An me hoela, ze willen houden wat ze hebben! Dan een vierbaansweg en daar direct daar achter het “Township”

Een krottenwijk van hutjes van golfplaten waar meer dan acht duizend mensen leven.

In het schooltje mocht ik even van hun toilet gebruik maken. En wat stond daar in grote sierlijke letters op de muur?  “Happyness is better when sharred” !!!

Volgens mij hebben de blanken van deze “Regenboog Natie” dat nog niet helemaal begrepen!

En dus waar die zwarte mensen naar ons toe hun opgewektheid, blijheid en hun spontaniteit vandaan halen  is ons een raadsel. Dus petje af en een diepe buiging voor deze mensen!

We zijn deze reis begonnen om opzoek te gaan naar de “Big 5”, maar wist je dat ze ook een “Uggely 5”  hebben? 2x raden wie daar boven aan staat.

Die kan dus ook van het lijstje!

Johannesburg  (Zuid Afrika)  2 maart 2016  (26.12.16 S  28.2.44 E)

Wat brengt een mens er toe om naar Mozambique te gaan?

We hebben een Lonely Planet bij ons die de acht zuidelijkste landen van Afrika beschrijft.

Op hoofdlijnen kwamen de landen  allemaal wel een beetje overeen: wildparken en jungle. Behalve Namibië die heeft meer woestijnen. Echter, we hadden eigenlijk wel meer zin in een horizon en een mooie blauwe oceaan.

Nou, dan bleef er maar een land over: Mozambique. De LP zei over dit land: “Get off the beaten track”  en “Traveling there is a challange!!” Dat leek ons wel wat!

De uitdaging begon al in Kaapstad bij het aanvragen van de benodigde visa.

Eerst de formulieren ophalen op het consulaat. De dag erop terug met de ingevulde formulieren en uiteraard met nog wat vragen en met foto’s en voldoende geld voor de kosten.

Nee, niet helemaal goed: Kom morgen maar terug met 2 kleurenfoto’s p/p. Het bedrag moet niet op het consulaat betaald worden maar moet worden gestort bij een bank. Ze vertrouwen de consulaat medewerkers zeker niet helemaal.

Goed, na 4 dagen was het helemaal voor de Mozambiquiaanse bakker!  Het grappige was wel dat we een aanvraag hadden gedaan voor een maand maar wat bleek ..we hadden twee maanden gekregen. Ze waren zeker in de aanbieding!

We landen in Maputo, de hoofdstad van het land waar ongeveer 3 miljoen mensen wonen. Dit is de tweede keer dat we in een grote Afrikaanse stad zijn. Mindelo op de Kaap Verden was de eerste keer. Maar dit is overweldigend. Je weet niet waar je kijken moet. Vooral ook omdat  menige betonnen putdeksels verdwenen zijn.

Grote hoge haveloze betonnen gebouwen langs brede stoffige  avenida’s.

Soms met wel heel vreemde namen voor dit deel van de wereld.

Zoals: Av. Karl Marx en

Av. Mao Tse Tung.

Deze stammen nog uit de tijd dat de Frelimo, de guerrilla beweging die vocht tegen Portugese overheersing, zwaar werden gesponsord door Rusland en China.

Het leven en de handel speelt zich hier kompleet op straat af. Wat opvalt is dat op straathoeken bergen 2^e handskleding ligt waar iedereen naar harte lust induikt om iets van zijn gading te vinden. En mocht het niet helemaal passen? De kleermaker zit een stukje verderop met een mooie trap-Singer naaimachine voor zich.

Qua veiligheid kregen we overdag soms het gevoel, en dat hebben we toch niet vaak, om sommige straatjes maar over te slaan. Ook de LP adviseert om na donker de stad niet meer te voet in te gaan. Dus na 3 dagen Maputo te hebben doorkruist hadden we het hier wel gezien. 

Ons oog was gevallen op Tofo, een klein plaatsje aan de Indische oceaan, ongeveer 500 Km. noord van Maputo.

Maar ja, hoe kom je daar?  Zoals iedereen in dit land reist: met een Chapa. Dat zijn tweede- hands Toyota busjes die hier in de herfst van hun leven meer kilometers afleggen dan in hun hele leven.

’s Morgens om 5 uur!! zijn we op een soort centraal busstation iets buiten de stad. Een grote kale dorre vlakte met wel honderd busjes. Het krioelt er van de lokale mensen en we krijgen het gevoel dat we de enige blanken zijn. En geloof me, je valt op!!  Lijkt me geen goede plek om wat sfeer foto’s te maken!

Het busje biedt volgens het bordje plek aan 14 passagiers. Carla telt er al gauw 24! Voor het vertrek steken grote gestrekte zwarte armen door de raampjes naar binnen en

bieden van alles aan voor onderweg. Ik zie van alles voorbij komen: gebraden kip (denk ik dat het is), rijst, plastic zakjes gevuld  met limonade, alle soorten fruit en heel veel chips.

Wat we onderweg zien is adembenemend mooi, een prachtig groen land. Want  Mozambique is een van de weinig Afrikaanse landen die geen water tekort heeft. Tot zo ver we kunnen kijken zien we palmbomen en akkers doorkruist met diep rode stoffige zandpaden.

Na  9 uur en maar 2 plasstops dubbel gevouwen gezeten te hebben komen wij en onze rugzakken, die in een aanhangertje lagen, aan in Tofo.

En een ding weet ik zeker: als ik producent van deodorantsprays was weet ik een perfecte  plek om ze te testen!! 

Wat was het ook al weer: “Traveling there is a challange”?

In Tofo heeft de tijd stil gestaan. De onverharde wegen gaan naadloos over in het strand. 

De sfeer is heel relaxed. Vroeger, voor de burgeroorlog, was dit de vakantieplek waar vooral de rijke Zuid Afrikanen naar toekwamen voor een strandvakantie en om te duiken.

De oceaan heeft alle kleuren blauw die God ook maar in zijn kleurdoos had. Dit moet Vasco da Gama ook vast gedacht hebben toe hij ergens rond 1500 op weg naar India, langs voer. Kort daarna werd Mozambique een kolonie van Portugal.

En zodoende spreken de mensen Portugees. En toch is het lastig om contact te krijgen met de lokale bevolking ook al spreekt de schipperse een redelijk mondje Spaans, en de twee talen lijken op elkaar, het loopt niet over.

En eigenlijk is dat ook niet zo vreemd. Portugal, de blanke dus, heeft dit land 200 jaar lang beroofd van alles wat van waarde was. Stond geen onderwijs toe, er was een gebrekkige gezondheidszorg deed niets aan de infrastructuur. en de mensen werden uitgebuit.  

We krijgen het gevoel dat we alleen maar worden gezien als bron van inkomsten. Echter, gezien wat deze mensen hebben meegemaakt is dat wellicht ook niet zo vreemd.

In 1994 zijn de eerste democratische verkiezingen gehouden. De Frelimo, de voormalige guerrilla beweging, heeft allang zijn marxistische grondslag laten varen, en leidt de huidige regering.

Naar we begrijpen  gaat steeds beter met Mozambique. Met enorme financiële steun van  Europa, Amerika en Australië worden grote projecten uitgevoerd op het gebeid van onderwijs en gezondheidszorg.

Maar ja, dat is ook weer niet zomaar … in het noorden van het land zijn in zee enorme gasvoorraden ontdekt. Er zijn grote niet ontwikkelde steenkoolmijnen die aan de oppervlakte liggen. Dus ze willen hier maar al te graag aanwezig zijn om ook daarover advies te kunnen geven!!

Vanuit Tofo maken we mooie dagtochten het binnenland in. We slenterden langs de waterkant bij Inhambane, een slaperig plaatsje met beetje Cubaanse uitstraling

En we zagen hem al van verre. Hij stond tot aan zijn middel in het water naast zijn Dhow en  zwaaide bijna zijn arm uit zijn kom.

Je ziet hier veel Dhows. Het is een lokaal zeilschip en wordt gebruikt voor van alles en nog wat: vissen, personen vervoer, en vracht. 

Of we zin hadden in een zeiltochtje door de baai? Hij had niks te doen en er stond een mooie zeebries… Heerlijk doen we!!

Het zijn houten schepen en ze hebben geen kiel. Dus bij de geringste helling moet je naar de

hoge kant om het geheel in balans te houden. Geen GPS, Radar of diepte meter. Boem is ho!

En het zeil is al een paar keer gerepareerd met Oma’s oude lakens.

Het was een geweldige middag!

Goed, mocht je nu na het lezen van deze Esperanza mail denken: Ik pak mijn koffer en

Mozambique here I come? We zouden zeggen: wacht nog even. Want wij vonden Mozambique net iets te ver “off the beaten track”

Levkas (Griekenland) 24 maart 2016 (38.49.98 N 20.42.78 E)

Toen we begin maart in Levkas terugkwamen was het hele eiland in rep en roer. Het was Carnaval! De Grieken noemen het “Apokries”

Maar … vieren de Grieken dit feest van religie en lichtvoetigheid niet een beetje laat?

Dat zoeken we even op. Wanneer Nederland  carnaval viert hangt helemaal af van wanneer het Pasen is! Want vanaf die datum wordt er teruggeteld.

Kijk en hier zit hem hier in Griekenland nu net de kneep. Het Grieks Orthodoxe Pasen is pas op 1 mei!!

Echter,  voor de Grieken maakt het helemaal niets uit. Voor hun gaan geloof en humor prima samen. Een fluitje van een cent .. wat een feest!

Het was weer heerlijk om na meer dan 9 weken backpacken weer terug aan boord te zijn. Voor ons vertrek waren er al een hoop klussen gedaan. Het enige wat nog moest gebeuren was het “knippen en scheren” van het onderwaterschip van de Esperanza.

“Knippen en scheren” is uit het water, het onderwaterschip schuren en een nieuwe laag antifouling (aangroei werende verf) aanbrengen. Dan na een paar dagen de plomp weer in de zeilen erop en weer heerlijk onderweg.

Het plan was om alle oude lagen anti-fouling eraf te schuren en daarna weer de benodigde nieuwe lagen aan te brengen. We hadden hiervoor een afspraak gemaakt met een bedrijf wat er de apparatuur voor heeft en erin gespecialiseerd is.  

Eenmaal hoog en droog op de kant kwam er een mannetje op zijn brommertje aan en begon hier en daar aan ons onderwaterschip te peuteren. Zei iets onverstaanbaars en scheurde weer weg en kwam (gelukkig) weer terug met een maat achterop die een soort akelige kaasschaaf in zijn hand hield. Slik!

In een paar schrapen had hij op een plekje alle oude anti-fouling lagen verwijderd tot aan de gel-coat. Dit is soort harde lak laag aan de buitenzijde van de dikke polyesterromp van de Esperanza. En in deze gel-coat bleken allemaal kleine blaasje te zitten waarvan sommige met vocht.

Dit kan absoluut niet zo blijven want dit zou op den duur de polyesterromp van de Esperanza aantasten en dat zou echt een ramp zijn.

Er is maar een oplossing: de gehele gel-coat laag van het onderwaterschip moet eraf geslepen worden. Daarna worden er weer nieuwe lagen epoxy aangebracht en uiteindelijk nieuw anti-fouling. Een hele grote klus Ons lieve bootje krijgt dus een soort onderwater facelift

Voorlopig wonen we in een appartementje in de stad. Echter, er zijn slechter plekken om te verblijven.

En .. we gaan natuurlijk elke dag op ziekenbezoek. Dus even geen carnaval aan boord van de Esperanza.

Vrienden, jullie zijn weer even helemaal bij.

M.vr.gr.

Carla & Han

even niet a/b Esperanza